Deliduman - Emrah Serbes

Baştan söylemeliyim ki bu bir inceleme ya da eleştiri yazısından çok bir beğeni yazısıdır. Belki daha sonra bir inceleme ya da eleştiri yazısı da yazarım.

Öncelikle ben kitabın dilini çok beğendim. Kendini bir solukta okutan bir anlatım tarzı var. Yazarın (bana göre) oldukça genç yaşına ve az yayımlanmış roman tecrübesine rağmen oldukça sağlam bir dil hakimiyeti söz konusu. Kelimelerin seçimi, cümlelerin oluşumu ve birbirleriyle uyumu, en nihayetinde de ortaya çıkardıkları hikaye kulağa, göze, beyne, kalbe çok iyi geliyor.

Karakterler çok canlı ve cana yakınlar. Farklı yaşta, cinsiyette, statüde olsalar da tüm karakterlerle çok rahat özdeşleşebiliyor insan. Onun hissettiklerini hissedip, onun düşündüklerini düşünüyor, onunla birlikte gülüp onunla birlikte üzülüyor. Ve dediğim gibi bu durum ayrı ayrı her karakter için geçerli oldu benim için.

Günlük yaşamın bir parçasıymış gibi görünen olaylar örgüsü diğer taraftan da gerçeküstü bir duygu geçiriyor okuyucuya. Kurgu mu gerçek mi çelişkisini bariz bir biçimde hissettiriyor. Büyükşehir insanıysanız günümüzde geçen olaylar taşradaki politik ve idari yapılanmanın niteliğinden dolayı bir anlamda Türkiye’nin yakın tarihine de kısa bir yolculuk yapmış gibi oluyorsunuz. Ya da tarihte değil de belki mevcut zamanda ama o anda bulunduğunuzdan farklı bir coğrafyaya, belki de memleketinize şöyle bir uzanıp dönüyorsunuz.

Farklı bir coğrafyada başlayan ve oraya özgü koşullar çerçevesinde gelişen olaylar örgüsünün büyükşehre taşınması yani İstanbul’a sıçraması da oldukça çarpıcı bir geçiş oluyor. Üstelik yakın tarihimizin en önemli olayı sayılabilecek Gezi olaylarının romanın oldukça önemli bir parçasını oluşturması da özellikle Gezi’yi yakından görmüş, izlemiş, yaşamış, hissetmiş olanlar için oldukça etkileyici. Ayrıca olan bitenin kendi içinde tarafsız sayılabilecek bir gözle değerlendiriliyor olması da başka bir lezzet olmuş.

Ben kitabı çok eğlenerek, üzülerek, sevinerek, coşarak, ağlayarak, beğenerek okudum. Herkese tavsiye ediyorum. Eline sağlık Emrah Serbes’in. İhsan Oktay Anar’dan sonra yeni bir kitap yazsa da okusam dediğim yazarlardan biri oldu. Behzat Ç. dizisi ve filmi çok fazla ilgimi çekmemişti ama şimdi elim romanlarına gidecek gibi duruyor.